'निसर्गाची शाळा' कविता आणि काव्यकोडी

  241


  • कविता : एकनाथ आव्हाड


निसर्गाची शाळा


फाल्गुन ,चैत्रात
फुलून येतो वसंत
पानापानांत चैतन्य
नसे सृष्टीला उसंत

वैशाख, ज्येष्ठात
ग्रीष्माचा तडाखा
त्यातही गुलमोहर
हसतो सारखा

आषाढ, श्रावणात
पावसाच्या सरी
शेत डोलते झोकात
सुख येते घरोघरी

भाद्रपद, आश्विनात
शरदाचे चांदणे
शोभिवंत आकाश
गाई सुरेल तराणे

कार्तिक, मार्गशीर्षात
हेमंताचा गारवा
हुरडा, शेकोटीला चला
सांगे अवखळ पारवा

पौष, माघात
शिशिराचे आगमन
पानगळीनंतर झाडाचे
उमलते पान पान

प्रत्येक ऋतूचा
आहे महिमा वेगळा
नाना रूपांतून भरे
इथे निसर्गाची शाळा

काव्यकोडी : एकनाथ आव्हाड


१) लाल आणि पांढरे
असे याचे दाणे
पोपटाचे हे फार
आवडीचे खाणे

माणसांसाठी नेहमीच
उपयोगी ठरलेले
माणकांसारख्या दाण्यांनी
कोण आतून भरलेले?

२) बळकट पाय त्याचे
त्याला शोभून दिसे
खूप खूप वेगाने
तो धावत असे

पंख असूनही नाही
उडत आकाशी
आकाराने सर्वांत मोठा
हा कोणता पक्षी?

३) जेव्हा फिरतो गरगर
घर करतो गार
आळशासारखा बसतो तेव्हा
घाम फुटतो फार

तीन पाय असूनही
पळत जेव्हा नाही
खडखड बोलून कोण
लक्ष वेधून घेई?

उत्तरे :- 


१) डाळिंब

२) शहामृग

३) पंखा 
Comments
Add Comment

वेळ : एक अमूल्य संपत्ती

लहानशा गोष्टी , मोठा अर्थ : शिल्पा अष्टमकर क्षण देवो भव” Time is money, Time and tide wait for none आपल्या जीवनातला प्रत्येक क्षण लाख

हरवले ते गवसले का?

प्रतिभारंग : प्रा. प्रतिभा सराफ साधारण ऐंशी वर्षांपूर्वी म्हणजेच त्या दोघांच्या वयाच्या अठराव्या वर्षी,

राजची फजिती

कथा : रमेश तांबे राजच्या शाळेला सुट्टी पडली होती. तो चांगल्या गुणांनी पासदेखील झाला होता. मे महिन्याच्या सुट्टीत

सूर्याची निर्मिती

कथा:प्रा. देवबा पाटील दुस­ऱ्या दिवशी आदित्य रोजच्याप्रमाणे शाळेत गेला. तो आणि त्याच्या मित्रांचा गट

कुरडई

प्रतिभारंग:प्रा. प्रतिभा सराफ आंब्याचा मौसम सुरू झाला. रत्नागिरीवरून खास मागवलेली आंब्याची पेटी उघडली आणि

आनंदला मिळाला धडा

रमेश तांबे अरे आनंद उठ! किती वाजलेत बघ? आईची हाक कानी येताच आनंदने दोन्ही हाताने आपले कान दाबून धरले आणि तसाच