सांज ये गोकुळी, सावळी सावळी सावळ्याची जणू साऊली धूळ उडवित गाई निघाल्या शामरंगात वाटा बुडाल्या परतती त्या सवे, पाखरांचे थवे…
फुलांच्या बागेत रोजच कुजबूज चालत होती कान देऊन ऐकलं तर फुलंच बोलत होती गुलाब म्हणतो मी तर आहे फुलांचा राजा…
कविता : एकनाथ आव्हाड ठरवले मी या रविवारी, आरामात उठणार घड्याळाच्या काट्यावर, मुळीच नाही पळणार बिछान्यात शिरून, मनसोक्त लोळणार मैदानावर…
दारावर येई कोण ? : एकनाथ आव्हाड दारावर येई दरवेशी... अस्वलाने केली मज्जा खाशी... दारावर येई नंदीबैलवाला... म्हणे सारं अचूक…
एकनाथ आव्हाड सर्कस गावात आमच्या सर्कस आली... पोरासोरांची मज्जा झाली... सर्कशीचा तंबू गावात उभा... पोराची गर्दी होतेय तोबा... सर्कशीत होते…