माझे सोबती : कविता आणि काव्यकोडी

घरीदारी मला भेटती
नवे जुने माझे सोबती

घरात आई, बाबा, ताई
लाड माझे पुरवीत राही

शेजारीपण किती चांगले
गप्पाटप्पा खेळ रंगले

शाळेत मोठ्ठं मित्रमंडळ
थोडं खट्याळ खूप प्रेमळ

गुरुजी, बाई,
शिपाई काका
प्रेमाने मला
मारतात हाका

अंगणात आहे
फुलांची बाग
वाटेत आहे
झाडांची रांग

पाखरांचा थवा
रोज भेटतो
जीवाभावाचे
हितगुज साधतो

गाय, वासरू,
मांजर, मोती
तेही आहेत
माझे सोबती

साऱ्यांमुळे
आपला परिसर हसे
सुंदर साजिरा
गोजिरा दिसे

काव्यकोडी - एकनाथ आव्हाड


१) खेळ खेळता येतो
हिशेब ठेवता येतो
माहितीचा खजिना
उघडून नवा देतो

पदोपदी माणसाच्या
उपयोगी पडतो
कोण हा मित्र
जगाशी जोडतो?

२) पोस्टमनची वाट
पाहायला नको
तिकीट, पाकीट तर
नकोच नको

पाठवल्यावर खात्रीने
भेटतो हा मित्र
नव्या काळातलं
हे कोणतं पत्र?

३) चुन्यासोबत आल्यावर
कुंकू तयार होते
अंगाला चोळल्यास
उजळपणा देते

रोजच्या जेवणात
घरगुती उपचारात
कोणती ही वनस्पती
हमखास वापरतात?

उत्तर -


१) संगणक 
२) ईमेल
३) हळद
Comments
Add Comment

प्रयत्नवादाला स्वीकारा

लहानशा गोष्टी, मोठा अर्थ : शिल्पा अष्टमकर केल्याने होत आहे रे।  आधी केलेची पाहिजे।

विष

प्रतिभारंग : प्रा. प्रतिभा सराफ ‘विष’ हा विषय? बापरे! आजच्या विषयाचे नाव बघून थोडसे घाबरायलाच होतंय ना? पण कोणते

ध्यास उत्कृष्टतेचा !

कथा : रमेश तांबे नमस्कार बाल मित्रांनो. आज मी तुम्हाला इटलीतील एका प्रसिद्ध शिल्पकाराची गोष्ट सांगणार आहे.

साबणाचा फुगा हवेत कसा उडतो?

कथा : प्रा. देवबा पाटील सीता व नीता या जुळ्या बहिणींचे अभ्यासासोबत त्याव्यतिरिक्त दररोज इतर अवांतर पुस्तकांचे

साबणाचे फुगे कसे निर्माण होतात?

कथा : प्रा. देवबा पाटील त्या दिवशी सायंकाळी शाळा सुटल्यानंतर सीता व नीता या दोन्हीही बहिणी खूपच उत्साहाने घरी

कावळा निघाला शाळेला...

कथा : रमेश तांबे एक होता कावळा. त्याला एकदा वाटलं आपणही शाळेत जावं. माणसांची मुलं शाळेत जातात. तिथं जाऊन मुलं काय