सर्व कर्ता राम

ज्याला प्रपंच नाही करता आला ।
त्याचा परमार्थ ढिला पडला ॥
मातापिता यांचे न पाहावे दोष ।
हे सर्व सत्पुत्राचे लक्षण सत्य ॥
माता-पितरांचे समाधान ।
हेच सुपुत्राचे खरे लक्षण ॥
आईचे अंतःकरण अत्यंत कोवळे असते ।
आपले दुःखीपणाने ते दुःखी होते ।
आपली आनंदी वृत्ति आईला
आनंदी बनविते ।
म्हणून मुलांनी असावे नेहमी आनंदात ।
काहूर न माजू द्यावे चित्तात ॥
शब्दाने करावे त्यांचे समाधान ।
उत्तरी अपशब्दाचे न मानावे दुःख जाण ॥
नोकरी चाकरी उद्योग धंदा ।
पोटाकरिता करणे आहे सदा ॥
आपण पैका मिळवावा पुष्कळ ।
पण ते सुखाचे साधन न मानावे सकळ ॥
प्रपंचात नुकसान होईल असे काम करू नये ।
तसे शब्द बोलू नये ॥
आल्या अतिथा अन्न द्यावे ।
कोणास विन्मुख न पाठवावे ॥
निरुत्साही बनू नये । निराश वाटू देऊ नये ॥
अगदी व्यवहाराच्या मार्गाने जावे ।
त्यात रामाचे अधिष्ठान राखावे ॥
ज्याला प्रपंच नाही करता आला ।
त्याचा परमार्थ ढिला पडला ॥
प्रपंचाची काळजी ।
हीच परमार्थाला वाळवी ॥
परमात्म्याचा आधार ज्याला ।
ठाव नसे काळजीला ॥
शेजार असता रामाचा ।
दुःखाची, काळजीची, काय वार्ता ? ॥
मी कोण हे जाणले ज्याने चित्ती ।
त्याला काळजी न राहे अशी होईल वृत्ति ॥
राम त्राता हा भाव ठेवावा चित्ति ।
निर्भयता होईल याच रीती ॥
ज्याने देह केला रामाला अर्पण ।
त्याला नाही काळजीचे कारण ॥
कर्ता राम हे आणता चित्ति ।
पापपुण्याची नाही त्याला भीती॥
ज्याचा परमात्मा झाला सखा ।
त्याला नाही कोठे धोका ॥
‘कर्ता मी’ म्हणे आपण ।
हे सर्व दुःख काळजीचे कारण ॥
झाले ते होऊन गेले ।
होणार ते चुकेना कोणाला भले ॥
म्हणून नाही करू काळजीला ।
राम साक्षी आहे त्याला ॥
जे जे काही माझे । ते ते जाणावे रामाचे ॥
राम त्यास सांभाळता ।
काळजीस कारण न उरले आता ॥
मुलाबाळांची न करावी काळजी ।
रामराय करावा राजी ॥
आपला प्रपंच हा रामाचा जाणून चित्ती ।
काळजी चिंता करणे ही योग्य नाही रीति ॥
शक्यतो करावे नामस्मरण ।
आपली काळजी न करावी आपण ॥
रामाचा म्हणून प्रपंच केला ।
काळजीचे कारण उरत नाही आपल्याला ॥
भगवंत असता पाठीराखा ।
काळजीची काय कथा ॥
सतत ठेवावे एक चित्तीं ।
न सोडावा रघुपति ॥
सर्व सारांचे सार । एक भजावा रघुवीर ॥
नेमात नेम उत्तम जाण ।
रामावाचून न राहावे आपण ॥
सर्व कर्ता राम । हा भरवसा ठेवावा ठाम । मग काळजीचे उरले नाही काम ॥

– ब्रह्मचैतन्य श्री गोंदवलेकर महाराज