धड बसता येत नाही की, उभं राहता येत नाही.. शौचास जाणं म्हणजे तर दिव्यच.. तिथून जाऊन आल्यानंतरचे दोन ते तीन तास म्हणजे वेदना, वेदना आणि फक्त वेदना.. हे वर्णन आहे, ‘फिशर’ या आजाराचं.
धड बसता येत नाही की, उभं राहता येत नाही.. शौचास जाणं म्हणजे तर दिव्यच.. तिथून जाऊन आल्यानंतरचे दोन ते तीन तास म्हणजे वेदना, वेदना आणि फक्त वेदना.. हे वर्णन आहे, ‘फिशर’ या आजाराचं. काय दुखतंय सांगावं म्हटलं तरी लज्जा, संकोच आणि भीती हे सारं आड येतं. फिशरच्या आजारात मलविसर्जनाच्या जागी चिरा पडलेल्या असतात. त्यामुळे भरपूर दुखतं. दुखण्याच्या वेदना फटके मारल्याप्रमाणे, भाजल्याप्रमाणे तीव्र असतात.
मलविसर्जनासोबत थेंबा-थेंबाने रक्तस्त्रावही होतो. गुद्द्वाराच्या ठिकाणी आग-आग होते. फिशर या आजाराचा त्रास शरीरावरही परिणाम करतो. या आजारात शौचावाटे रक्तस्त्राव होत असल्यामुळे अशक्तपणा येतो. निरुत्साह वाढतो. मळमळतं. छातीत धडधडतं. कामात किंवा अभ्यासात लक्ष लागत नाही. जेवण नकोसं होतं. त्वचा कोरडी पडते. त्याचे परिणाम केस आणि नखांवरही होतात. उठताना-बसताना प्रचंड प्रमाणात त्रास होतो.
या आजारात संडासाचे खडे होणार नाहीत म्हणजे ते ताण न देता प्रवाहीपणे बाहेर येईल, याची दक्षता नेहमीच घ्यावी. त्यासाठी आहारामध्ये कच्ची कोशिंबीर, सलाड, पालेभाज्या, दोडका-गवार-घेवडा-पडवळ-घोसाळी यांच्यासारख्या शिरा असलेल्या भाज्यांचा तसंच कोंडय़ासहित धान्यापासून बनवलेल्या पदार्थाचा उपयोग करावा. रात्री झोपताना कोमट दुधात गाईचं तूप टाकून प्यावं. सकाळी कोमट पाणी प्यावं.
शौचाच्या जागेस दाह कमी करणारं औषध डॉक्टरांच्या सल्ल्याने लावावं. पोट साफ राहील, याची काळजी घ्यावी. जुनाट फिशरच्या आजारावर ‘बस्ती’ या आयुर्वेदिक उपचाराचा उपयोग होतो. या आजारात मैद्याचे पदार्थ, मसालेदार पदार्थ, तळलेले पदार्थ, झणझणीत पदार्थ, मांसाहार, आंबवलेले पदार्थ खाणं टाळावं. पाणी भरपूर प्यावं. नियमितपणे शौचास जावं. रात्रीचं जागरण टाळावं.