नवी दिल्ली : भारतातील फूड सर्व्हिस मार्केट वेगाने वाढते आहे. २०३० पर्यंत तो १२५ अब्ज अमेरिकन डॉलर्स (अंदाजे ११ लाख कोटी रुपये) पेक्षा जास्त होईल. संघटित क्षेत्र (साखळी रेस्टॉरंट्स, क्लाउड किचन, मोठे अॅड) असंघटित क्षेत्राच्या (ढाबा, लहान रेस्टॉरंट्स) दुप्पट दराने वाढतील आणि एकूण वाढीच्या ६०% पेक्षा जास्त योगदान देतील. सध्या भारतातील अन्न सेवा क्षेत्राचा जीडीपीमध्ये फक्त १.९% वाटा आहे, तर चीनमध्ये ५% आणि ब्राझीलमध्ये ६०% आहे.
याचा अर्थ असा की, भारतात अजूनही प्रचंड क्षमता आहे. ग्राहक वेगवेगळ्या पाककृती ऑर्डर करत आहेत, ज्यामध्ये २०% वाढ झाली आहे. प्रत्येक ग्राहकासाठी वेगवेगळ्या रेस्टॉरंट्सकडून येणाऱ्या ऑर्डरमध्ये ३०% वाढ झाली आहे. लोक पूर्वीपेक्षा जास्त नवीन गोष्टी वापरून पाहत आहेत. रात्री ११ नंतर (रात्री उशिरा) ऑर्डर रात्रीच्या जेवणापेक्षा जवळजवळ तीन पट वेगाने वाढत आहेत. पिझ्झा, केक आणि सॉफ्ट ड्रिंक्स सर्वाधिक विकले जातात.
रेस्टॉरंट्स त्यांच्या मार्केटिंग बजेटच्या ७५% पेक्षा जास्त डिजिटल चॅनेलवर खर्च करत आहेत, डायन-आउटसाठी प्री-बुकिंग वॉक-इनपेक्षा ७ पट वेगाने वाढत आहे. शिवाय, अन्न वितरणात अनबॉक्सिंग अनुभव हा एक प्रमुख घटक बनला आहे. उदाहरणांमध्ये प्लेटवर उघडणारा बटरफ्लाय बर्गर बॉक्स आणि मातीच्या भांड्यात दम बिर्याणी यांचा समावेश आहे. स्विगी फूड मार्केटप्लेसचे सीईओ रोहित कपूर म्हणतात की, १० मिनिटांच्या अन्न वितरणाचा वाटा आता आमच्या एकूण ऑर्डरपैकी १०% पेक्षा जास्त आहे.
एकीकडे, लोक परवडणाऱ्या, परिचित पदार्थाच्या शोधात आहेत, तर दुसरीकडे, ते माचा आणि बोबा चहा पूर्णपणे स्वीकारत आहेत. क्यूएसआर आणि क्लाउड किचन १७ % पेक्षा जास्त सीएजीआरने वाढत आहेत.
पुढचे काही दशक खूप रोमांचक असणार आहे. अति-प्रादेशिक पाककृती आणि स्थानिक पेये गोवा, बिहारी आणि पहाडी सारख्या अति-प्रादेशिक पाककृती मुख्य प्रवाहातील पाककृतीपेक्षा २-८ पट वेगाने वाढल्या आहेत, ताक, शरबत आणि जलजीरा सारख्या स्थानिक पेयाची एकूण पेयांपेक्षा ४-६ पट वेगाने वाढत आहे.
