मालकाचे घर, दादागिरी भाडोत्रीची

क्राइम : अॅड. रिया करंजकर

शहरामध्ये नोकरीची आणि उद्योगधंद्याची मुबलकता असल्यामुळे ग्रामीण भागातील युवक शहराकडे येऊ लागलेले आहेत व राहण्याचा प्रश्न उद्भवत असल्यामुळे अनेक जण भाडेतत्त्वावर रूम घेऊन राहत आहेत. पूर्वीपासून शहरांमध्ये राहत असलेल्या लोकांनी रूम घेतलेल्या असतात, त्यातले काही लोक आपल्या रूममध्ये भाडोत्री ठेवतात. ११ महिन्यांचे लिव्ह लायसन अॅग्रीमेंट बनतं व आता पोलीस व्हेरिफिकेशन अॅग्रीमेंट बनवलं जात आहे. दोन महिन्यांचं डिपॉझिट व प्रत्येक महिन्याला एक फिक्स अमाऊंट भाडं म्हणून ठरवली जाते. काही ठिकाणी हेवी डिपॉझिटवरही रूम भाड्याने दिले जातात. अशाच प्रकारे विरार या ठिकाणी रमेश याने आपली रूम भाडेतत्त्वावर जाधव कुटुंबाला दिली. स्थानिक ओळखीमध्ये हे काम केलेलं होतं.

आई-वडील आणि एक मुलगी अशी तीनच माणसं त्या रूममध्ये राहणार होती. ओळखीने भाडोत्री मिळतोय म्हणजे व्यवस्थितच असणार असा विश्वास रमेश यांनी आपल्या मित्रावर ठेवला. तीन महिने जाधव यांनी रमेशला व्यवस्थित भाडं दिलं पण नंतर फोन करूनही भाडं दिलं जात नव्हतं. एक दिवस रात्री सोसायटीमधून रमेश यांना फोन आला की तुमच्या भाडोत्रीला लवकरात लवकर खाली करा. कारण विचारले असता सोसायटीच्या सभासद मंडळाने सांगितलं की, तुमच्या घरातील भाडोत्री खूप मोठ्याने भांडण करत आहेत. त्या घरातील मुलगीही आपल्या आई-वडिलांनाही मारते आणि जोरजोरात रात्री बे रात्री कधी पण भांडण करत असते. सोसायटीतील लोक त्यांची भांडणं सोडवायला गेली तर त्या मुलीने सोसायटीतल्या लोकांनाही शिवीगाळ केली आणि ती मुलगी कधी पण सोसायटीमध्ये येते आणि जाते. सतत त्यांच्या घरात भांडण होत असल्यामुळे आजूबाजूच्या घरांना त्रास होत आहे, अशी तक्रार सोसायटीच्या पदाधिकाऱ्यांनी रमेश यांना केली.

अगोदरच रमेश याला जाधव यांनी भाडं दिलेलं नव्हतं. काही ना काही टाळाटाळ करत भाडं न देताच तो भाडोत्री त्यांच्या घरात राहत आहे. जाधव यांनी अनेक वेळा त्यांना फोन करून भाड्याबद्दल विचारलं होतं आणि सोसायटीच्या सल्ल्याने त्यांना स्वतःच्या हाताने लिहून एक नोटीस दिलेली होती. तरीही जाधव काही रूम खाली करायला तयार नाही. आम्ही अकरा महिन्यांचे अॅग्रीमेंट केले. अकरा महिनेच राहणार. त्याच्या आधी खाली करणार नाही, अशी उलट उत्तरे ते रमेशला द्यायला लागले होते. रमेशकडे डिपॉझिट होतं. तेही त्यांनी भाडं न दिल्यामुळे दोन महिन्यांचे िडपॉझिट कट झालं होतं आणि चार महिन्यांचं भाडं थकीत होतं तरीही तो भाडोत्री रूम खाली करत नव्हता.
पुन्हा एक दिवस जाधवांच्या घरात भांडण झाले नि ते भांडण पोलिसांपर्यंत पोहोचले. पोलिसांमध्ये सोसायटीने तक्रार केली आणि शेवटी पोलिसांनीच या भाडोत्रीला खाली करा असा आदेशच सोसायटीला दिला. सोसायटीने रमेश यांना कळवले की, लवकरात लवकर भाडोत्री खाली करा. रमेश यांनी अनेक फोन करून रूम खाली करण्यास सांगितले होते. रमेश हा त्या ठिकाणी राहत नसल्यामुळे तो दुसऱ्या ठिकाणी राहत होता आणि त्याला विरारला सतत येणं जाणं जमत नव्हतं कारण त्याच्या आईची तब्येत बरी नव्हती. म्हणून तो फोनवर भाडोत्रीला रूम खाली करण्यास सांगत होता. पण भाडोत्री काही रूम खाली करत नव्हता. त्यांच्यामध्ये होत असणाऱ्या सततच्या भांडणामुळे रमेश यांच्या घरामध्ये असलेलं त्यांचं स्वतःचं फर्निचर त्या मुलीने तोडून फोडून टाकलेलं होतं. त्यांच्या घराचे नुकसान केलेलं होतं कारण हे जेवढे दिवस भाडं देणार नाहीत तेवढे दिवस तरी ठेवलं आणि ११ महिन्यांनी तरी खाली केलं तरी थकीत भाडं हे रमेश यांना मिळणारच याची काही आता शाश्वती नव्हती आणि तो ११ महिन्यांनी रूम खाली करेल याची शाश्वती नव्हती. म्हणून रमेशने कायदेशीर सल्ला घेतला. नेमकं काय करायचं. कारण घरात घुसू शकत नाही कारण घरामध्ये दोन महिला आहेत जर असा प्रयत्न केला तर रमेश यांच्यावर नको तो आळ येण्याचा संभव होता. म्हणून रमेश यांनी कायदेशीर मार्गाने आपला रूम परत ताब्यात घेण्याचं ठरवलं. आधीच सात महिन्यांचं भाडं न मिळाल्यामुळे त्यांना नुकसान सोसावं लागत होतं. कारण जाधव कुटुंब त्या रूमचं सोसायटीला मेंटेनन्सही भरत नव्हते आणि तो भुर्दंंड मात्र रमेश यांना पडलेला होता. रमेश यांनी आपल्या मित्राकडे चौकशी केली, अरे तू असा कसा भाडोत्री मला आणून दिलास. त्यावर तर रमेशच्या मित्रांनी हात वरती केला. अरे तू बोललास भाडोत्री पाहिजे म्हणून मी आणून दिला. मला थोडीच त्यांच्या अंतर्गत काय चाललंय त्याची खबर असणार, त्यांने आपली बाजू मारून नेली होती.

आपला रूम परत आपल्या ताब्यात पाहिजे नाहीतर ही लोकं कुठल्याही पद्धतीने बळकावतील याचे टेन्शन आता रमेशला येऊ लागलं होतं आणि त्यांनी कायदे पद्धतीनेच आपल्याला आता भाडोत्री बाहेर काढायचे ठरवले. त्यांनी स्वतः भाडोत्री बाहेर काढण्यासाठी कायदेशीर पर्यायाचा मार्ग निवडला. त्यासाठी त्यांनी सोसायटीकडे काही मदत होईल याबाबतही विचारलं होतं कारण जाधव यांच्याविरुद्ध सोसायटीने पोलीस तक्रार केलेली होती. भाडोत्रीने भाडं कमी दिले पण आता कायदेशीर मार्गाने रमेश यांना जाधव यांना बाहेर काढताना मात्र विनाकारण त्यांचा पैसा जाणार होता. रूम खाली राहील, बंद राहील व घाण होईल म्हणून रमेश यांनी घरात भाडोत्री ठेवला जेणेकरून घरात स्वच्छता राहील, या विचाराने तुरुंग दिला होता आणि जर चार पैसे मिळाले, तर आईच्या औषधपणासाठी होतील याचाही त्यांनी विचार केला होता. पण भाडोत्री हे विश्वासघातकी निघाले होते आणि त्याचा परिणाम त्यांच्या आर्थिक गोष्टीवर आणि सोसायटीमध्ये होत असलेल्या वादामुळे त्यांना अनेक संकटांना सामोरे जावं लागत होतं.
आपलं स्वतःचं हक्काचं घर आपण एक एक पै करून ते बांधलं असतं किंवा विकत घेतलं असतं आणि भाडोत्री ठेवताना जर आपण विचार केला नाही तर तो काढताना आपल्याला अनेक प्रकारच्या मानसिक आणि शारीरिक यातनेतून जावं लागतं.
(सत्यघटनेवर आधारित )