होतीस तू आमच्या कुटुंबातील लाडाची लेक, तुझा शांत स्वभाव सर्वांसाठी होता नेक ||धृ||
तुझ्या सर्व आठवणींचे हिरवळीचे डोंगर उभे पाठीशी, गेली नाहीस तू घरातून, रोजच होतो भास आम्हाशी ||१||
घरात येती पाहुणे त्यांच्या स्वागतास तू सज्ज असावे, त्यांना पाहून बलूनसाठी हट्ट करुणी, खेळ तुझा दाखवत राही ||२||
उगीच याच्या-त्याच्यावर ना कधी भुंकत राहिली, मी काही विशेष केलं म्हणून ना कधी मिरवीत राहिली ||३||
खरोखर तुझ्यासारखे घराघरात श्वान व्हावे आणि सर्वांचे मन राखावे. रागावलो असलो तुझ्यावर कधीतरी, परंतु प्रेमळ सदा तुझ्यासारखा चेहरा असावे ||४||
नाही कधी दाखविले रौद्ररूप तुझ्या स्वभावगुणी, घराचा आणि टायगर लेकाचा सांभाळ केला प्रामाणिकपणी||५||
चिकन, अंडी, दूध, दही, बेरी, तूप, केक, पनीर, ड्रायफ्रूट लाडू, तुझ्या आवडीचे, चपाती, भाकरी, भात, भाजी, शीळ चिकन, हे पदार्थ होते तुझ्या नावडीचे ||६||
वाटलं नव्हतं कधी जाशील इतक्या कमी वयात देवापाशी. १६ जून २०२४ चा काळा दिवस ठरला रविवार तुझ्या मृत्यूशयाशी ||७||
घरी तुझ्या जागी वेदनांचे श्वास घेत असताना, श्वास तुझे विश्वास देत होते. परंतु निर्वानाचे क्षितीज दिसले, अंधःकार दुःख अश्रू होऊनी पहाटे ||८||
- डॉ. शिवदास कांबळे
कविता
हळूहळू पायऱ्या उतरते पापण्यांवरी रात्र चांदणी आर्त साद येतसे तुझी ती स्वप्नांच्या त्या, गावामधुनी !
तसाच मागे मागे जातो, तरूण होतो... स्वप्ने बघतो, पुन्हा तुझ्या बेभान मिठीने भान हरपुनी, तुला बिलगतो!
आपल्यातला सरे दुरावा सरते अंतर क्षणाक्षणाने, देह असे देहात मिसळती हलके हलके... कणाकणाने !
त्या स्वप्नांच्या धुंद नशेतच अजूनही मी, जगतो आहे... किती काळ लोटला तरीही वाट तुझी मी बघतो आहे!
- सदानंद डबीर
