निसर्गसखा : कविता आणि काव्यकोडी

  193

सावळे आभाळ
गहिरे मेघ
उमटली गालावर
हसरी रेघ


उंच झाडे
हिरवीगार पाने
ओल्या मातीचे
मधुर तराणे


विशाल पर्वत
दाट हिरवळ
मंद हवेत
फुलांचा दरवळ


गाणारी नदी
नाचणारे पाणी
ओठावर फुलती
पाऊस गाणी


चैतन्य सारे
भरून उरावे
रोजचे दिवस
नवीन व्हावे


निसर्ग सखा
घालितो साद
साधू एकमेकांशी
सुखद संवाद



काव्यकोडी - एकनाथ आव्हाड


१) सर्कशीचा खरा प्राण
तोच आहे खरा
त्याच्याशिवाय खेळ
होत नाही पुरा


विचित्र पोशाखात
दिसे मजेदार
कोणत्या या वल्लीला
टाळ्या मिळती फार?


२) डोक्यावरी जेव्हा
फिरे तिचा हात
सुरकुतलेल्या हातांमध्ये
माया किती दाट


नंबर पहिला आला की
घेते अजून पापा
कोण बरं आपल्यासाठी
असते देवबाप्पा?


३) तो नसला की
झाडही रुसते
धरणीमाय तर
गप्पच बसते


तो आल्यावर पानं
वाजवतात टाळ्या
कुणाला झेलत
हसतात कळ्या?



उत्तर -


१) विदूषक
२) आजी
३) पाऊस

Comments
Add Comment

पाऊस

कथा : रमेश तांबे एकदा काय झाले काळ्याकुट्ट ढगांनी आकाश भरून आले वारा सुटला सोसाट्याचा उडवत पाचोळा

झोप

प्रतिभारंग : प्रा. प्रतिभा सराफ शरीर तसेच मनाच्या विश्रांतीची ‘झोप’ ही नैसर्गिक अवस्था असते. झोप आपल्या शरीराला

उपयुक्तता व सौंदर्य एकाच नाण्याच्या दोन बाजू

लहानशा गोष्टी, मोठा अर्थ : शिल्पा अष्टमकर आजच्या जगात आपल्याला काय आढळते. माणसे ही सौंदर्याच्या मागे लागलेली

स्व-जाणीव

लहानशा गोष्टी, मोठा अर्थ : शिल्पा अष्टमकर जोमनुष्य स्वतःला व स्वतःच्या शक्तीला ओळखतो त्याला जीवनात सर्व काही

तुझ्या हाताच्या चवीचं...

प्रतिभारंग : प्रा. प्रतिभा सराफ बाबा सरकारी नोकरीत सुपरिटेंडंट होते. त्यामुळे त्यांची नियुक्ती महाराष्ट्रात

हत्ती

कथा : रमेश तांबे एक होता हत्ती त्याच्या अंगात फार मस्ती इकडे तिकडे धावायचा पायाखाली येईल त्याला चिरडायचा. हत्ती