निसर्गसखा : कविता आणि काव्यकोडी

  115

सावळे आभाळ
गहिरे मेघ
उमटली गालावर
हसरी रेघ


उंच झाडे
हिरवीगार पाने
ओल्या मातीचे
मधुर तराणे


विशाल पर्वत
दाट हिरवळ
मंद हवेत
फुलांचा दरवळ


गाणारी नदी
नाचणारे पाणी
ओठावर फुलती
पाऊस गाणी


चैतन्य सारे
भरून उरावे
रोजचे दिवस
नवीन व्हावे


निसर्ग सखा
घालितो साद
साधू एकमेकांशी
सुखद संवाद



काव्यकोडी - एकनाथ आव्हाड


१) सर्कशीचा खरा प्राण
तोच आहे खरा
त्याच्याशिवाय खेळ
होत नाही पुरा


विचित्र पोशाखात
दिसे मजेदार
कोणत्या या वल्लीला
टाळ्या मिळती फार?


२) डोक्यावरी जेव्हा
फिरे तिचा हात
सुरकुतलेल्या हातांमध्ये
माया किती दाट


नंबर पहिला आला की
घेते अजून पापा
कोण बरं आपल्यासाठी
असते देवबाप्पा?


३) तो नसला की
झाडही रुसते
धरणीमाय तर
गप्पच बसते


तो आल्यावर पानं
वाजवतात टाळ्या
कुणाला झेलत
हसतात कळ्या?



उत्तर -


१) विदूषक
२) आजी
३) पाऊस

Comments
Add Comment

गोष्ट एका उंदराची!

कथा : रमेश तांबे एक होता उंदीर. तो एका घरात राहायचा. घरभर फिरायचा. मि

सूर्य चालताना का दिसतो?

कथा : प्रा. देवबा पाटील आदित्यची त्याच्यासारख्याच एका हुशार पण गरीब मुलासोबत आता चांगली ओळख झाली होती. तो मुलगा

इलो मिरग

वैष्णवी भोगले खरंच कोकणातल्या मिरगाच्या पावसाची एक वेगळीच मज्जा असते. कोकण तसं वर्षभर सुंदर दिसलं तरी अधिक

सिडनीमध्ये मुंबईचा वडा-पाव

अजित राऊत आम्ही ऑस्ट्रेलियात अनेक प्रेक्षणीय ठिकाणी फिरलो. त्यातील प्रमुख म्हणजे सुप्रसिद्ध ऑपेरा हाऊस, तसेच

काव्यकोडी

एकनाथ आव्हाड गुरुजी गुरुजी आमचे रोजच फळ्यावर लिहायचे सुविचार म्हणायचे सुविचारासारखा

मेरी बात और हैं...

नॉस्टॅल्जिया : श्रीनिवास बेलसरे साहिर म्हणजे तरल शायरीचा हॉलमार्क! हळव्या, उत्कट भावना तळहातावर घेऊन तुमच्या