प्रियंवदा कविता आणि काव्यकोडी

आईने अंगणात लावली
चिमुकली जाईची वेल
तीची काळजी घेण्यात
ती घालवी बराच वेळ

चिमुकली जाई हळूहळू
मांडवावर चढली
पाहता पाहता भरभर
आधाराने वाढली

सुंदर जाईची फुलं
सायंकाळी फुलती
त्यांच्या मंद सुगंधाने
भुरळ सर्वांना घालती

फुलं शुभ्र नाजूक
पाकळ्या छान पसरट
त्यांची खालची बाजू
गुलाबी नि जांभळट

दिसायला गोजिरवाणी
नाजूक ही फुले
वेलीवर जणू डोलतात
गोड हसरी मुले

चमेली, प्रियंवदा ही
जाईचीच आहेत नावे
एवढेच ठाऊक त्यांना
सुगंध वाटीत जावे

काव्यकोडी : एकनाथ आव्हाड

१) लांब काकडी
गोल भोपळा
आतून नुसताच
हवेचा गोळा

टाचणी टोचतात
फटकन फुटतो
नव्या रंगरूपात
कोण बरं भेटतो?

२) घरासाठी राबताना
दिसते हसतमुख
मुलांच्या सुखातच
असे तिचे सुख

मुलांसाठी आनंदाने
चंदन ती होई
संसाराची शिदोरी
सांगा कोणी देई?

३) चोच आहे, पंख आहे
रंग याचा काळा
बाळाच्या खाऊवर
असे याचा डोळा

गोष्टीमध्ये घर याचे
शेणाचे असते
पाहुणेरावळे येणार
सांगत कोण बसते?

उत्तर –
१) फुगा
२) आई
३) कावळा