मजा मजा...

  106

सुमती पवार

चिऊ ताई आली नि नाचून गेली
कित्ती कित्ती मजा ही झाली…...
काव काव काव कावळे दादा
आहे कित्ती साधासुधा...
मोराचा मात्र न्याराच थाट
सारेच आहेत त्याचे भाट...
लक्ष डोळे सुंदरसे नि …
पिसांचा गुच्छ असतो दाट... …
पोपट दादा हिरवागार
मिठ्ठास वाणी बोलतो फार...
पेरू मिरची खातो डाळ
भावाला माझ्या म्हणतो बाळ... …
घार नि गरुड त्यांचे गारुड
बांकदार चोची बघतात वरून...
उचलती साप, मेंढरे वर
डोंगर-कपारीत त्यांचे घर...
घुबड घुमते घू घू घू
होला ही बोले हूं हूं हूं...
पक्ष्यांची बोली गोड गोड गोड
कावळा मात्र मोडतो खोड...
Comments
Add Comment

वृद्धाश्रम...

कथा : रमेश तांबे सुमती पाटील वय वर्षे सत्तर. वृद्धाश्रमातल्या नोंदवहीत नाव लिहिलं गेलं आणि भरल्या घरात राहणाऱ्या

सूर्य गार भागात का जात नाही ?

कथा : प्रा. देवबा पाटील दुपारच्या सुट्टीत सुभाष आल्यानंतर आदित्य मित्रमंडळाच्या व सुभाषच्या डबा खाता खाता

खेड्याकडे चला

प्रतिभारंग : प्रा. प्रतिभा सराफ आईच्या पेन्शन बँकेत तिचे ‘केवायसी’ करायचे म्हणून मी इंडियन बँकेत गेले होते.

कालाय तस्मै नम:

लहानशा गोष्टी, मोठा अर्थ : शिल्पा अष्टमकर भारतीय तत्त्वज्ञानात ‘काल’ या संकल्पनेला अत्यंत महत्त्वाचे स्थान आहे.

पाऊस

कथा : रमेश तांबे एकदा काय झाले काळ्याकुट्ट ढगांनी आकाश भरून आले वारा सुटला सोसाट्याचा उडवत पाचोळा

झोप

प्रतिभारंग : प्रा. प्रतिभा सराफ शरीर तसेच मनाच्या विश्रांतीची ‘झोप’ ही नैसर्गिक अवस्था असते. झोप आपल्या शरीराला